مقایسه حافظه کاری در میان بیماران سایکوز ناشی از مصرف مت آمفتامین، بیماران مبتلا به هپاتیت c و بیماران مصرف کننده مت آمفتامین مبتلا به هپاتیت c

پیش زمینه و هدف: در پی تغییرات الگوی مصرف مواد در ایران و تغییر پیامدهای آن به ویژه آسیب های شناختی پایدار حاصل از مصرف آن ها، مطالعه حاضر باهدف مقایسه حافظه کاری در بیماران مبتلا به هپاتیت c، بیماران سایکوز ناشی از سوءمصرف مت آمفتامین و بیماران سایکوز ناشی از سوءمصرف مت آمفتامین که مبتلا به هپاتیت c هستند، انجام شد. مواد و روش کار: در پژوهش علّی-مقایسه ای حاضر، تعداد 90 نفر واجد معیارهای ورود به پژوهش از بیمارستان رازی تهران و مرکز تحقیقات ایدز دانشگاه تهران به شیوه ی در دسترس انتخاب شدند. آزمون n-back (کرچنر، 1958) برای پژوهش فعلی به کار گرفته شد. جهت تحلیل داده ها از شاخص های مرکزی و پراکندگی و همچنین تحلیل واریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی توکی استفاده گردید. یافته ها: بین سه گروه در مؤلفه های حافظه کاری (نمره کلی=01/0p<، پاسخ نادرست و زمان واکنش= 001/0p<) تفاوت معنی داری وجود داشت. با توجه به نتایج آزمون تعقیبی، میانگین نمره کلی برای بیماران سایکوز ناشی از سوءمصرف مت آمفتامین به طور معنی داری نسبت به دو گروه دیگر کم تر، میانگین پاسخ نادرست آن ها نسبت به دو گروه دیگر بیشتر، همچنین میانگین زمان واکنش این گروه نسبت به دو گروه دیگر کم تر بود. بحث و نتیجه گیری: مصرف طولانی مدت مت آمفتامین از طریق ایجاد آسیب های عصب-روان شناختی در نواحی مغزی، سبب اختلال در حافظه کاری می شود که موجب نقص در کارکردهای اجرایی، توجه و ... می شود. لذا شناسایی این عوامل می تواند علاوه بر درک بهتر مشکل، کاهش عودها، بستری شدن های مکرر و سایر پیامدهای منفی آن ها، به ارائه ی راهکارهای مختلف درمانی منجر شود.